Blog | KEESWEEDA.NL

I am 70 x 100 acryl op doek

30 juli 2023

Bewustzijn

Velen vragen zich af : “ waar blijf ik als ik dood ga “
Weinigen vragen zich af : “ waar was ik voordat ik geboren werd “

Ik persoonlijk geloof in het oneindige “ Zijn “ en op onze aardse reis zijn we ons bewust van ons zijn.
Oftewel ons bewustzijn. Met dat bewust - zijn kwam de dualiteit mee. Voor we incarneerden (op de aarde kwamen als mens) kenden we geen goed of kwaad, alles “ was “. Het is die dualiteit, dat bezitten van zowel de goede als de kwade eigenschappen die ons als mens zo in de weg kan zitten. En dan bedoel ik iedereen ( zelfs ik 😊) Het zit in ons allen.

Ik keek gisteravond naar een samenvatting van het Zomerfestival in Rotterdam. Ik vond het mooi. Mannen, vrouwen, kinderen, witte, bruine, dikke, dunne mensen alles en iedereen mocht meedoen, niemand werd uitgesloten. Niemand keek naar een ideaal beeld van een man of een vrouw. Ze dansten en hadden plezier. Vriendschappen werden gesloten, 06 nummers uitgewisseld . Ik vond het mooi en positief, maar als vandaag of morgen iemand voorpiept bij de Appie, blijft dat dan zo? Mezelf nagaand ben ik een vredelievend mens en zal ik echt niemand kwaad doen, maar als iemand mij of een van mijn dierbaren bedreigt dan ben ik er echt van overtuigd dat mijn vredelievendheid zeer snel verdreven is en er een andere kracht in mij naar bovenkomt. Een kracht die ik liever niet wil kennen maar die er wel degelijk is. Het is het grote strijdpunt in ons leven hier op aarde en de enige manier om het te veranderen, al is het maar een beetje, is door onszelf te veranderen. Door het voor te doen. Met vallen en opstaan. Het begint bij de intentie gevolgd door de daad.

( Noot: dit is geen evangelie, geen zeker weten, geen dogma, slechts mijn gevoel )

2 februari 2023

Stil gebed

leer me te willen wat ik heb

leer me te doen wat ik kan

leer me te zijn wie ik ben

28 januari 2023

Loslaten

k wil een heel persoonlijk stukje delen in de hoop dat iemand er ergens wat aan heeft en verder kan met zijn of haar leven, zoals ik dat ook kon

Loslaten

Na het overlijden van mijn broer in 2008 kreeg ik fysieke klachten door het verdriet en het gemis. Dat dwong mij tot nadenken en voelen wat en waar ik het beter kon doen voor mijn eigen gezondheid. Ik kwam tot het volgende:

Ik liet mijn broer niet los.

Een standaard kreet maar o zo waarIn alles wat ik voor en na zijn dood deed, schreef, mailde, terug hoorde en las enz enz alles was MET mijn broer. Het was als het gevoel toen we onze ouders met de kist achter lieten op het kerkhof. Het voelde als in de steek laten en de gedachte mijn broer los te laten voelde ook zo, voelde als verraad. Verraad aan mijn broer. Ik liet hem id steek.

Een confronterende beleving. Maar in die beleving lag ook de oplossing. Ik moest verder en mijn broer achter me laten en doorgaan met het leven. Hoewel het zo zeer deed ben ik er wel mee begonnen, nadat ik het volgende aan hem had geschreven:

Lieve lieve Leo

Grote broer van me.

Ik moet verder met mijn leven.

Zaterdag gaan we je as uitstrooien en eten en drinken we op je en dan is het voorbij.

NIET de herinnering aan vele mooie momenten, maar wel tijdens de dagelijkse bezigheden in onze gedachten alsof je er nog was.

Je bent niet meer onder ons.

Wel in ons hart.

Voor altijd mijn broertje, mijn grote broer.

Het ga je goed met datgene wat jij nu doet.

Eens ontmoeten wij elkaar weer.

Voor nu Adieu.

Ik ga verder.

Ik ga weer leven.

Ik kan niet anders.

Ook dit is goed zo.

Amen

6 juni 2022

Mijn eerste bezoek aan een medium

Het is heel wat jaren geleden dat ik in contact kwam met de Spirituele wereld en mediumschap.

Braaf opgevoed in een gereformeerd gezin was het niet bepaald een gespreksonderwerp.

Toch bleef er iets aan me knagen dat er meer was en wat anders dan de dogmatische kerk. Ik bezocht vele informatie avonden van vele disciplines maar vond niet wat ik zocht.

Tot…….op een dag, nadat er van alles in mijn leven en mijn zaak anders en zeker niet beter ging, ik mezelf aan mijn bureau vond, zoekend in de Gouden Gids (voor de jongere lezers: een telefoonboek voor bedrijven) met mijn vinger bij de M van medium. Ik snapte mezelf niet maar zette toch door en terwijl ik zocht dacht ik “ degene die ik moet hebben neemt op ” .

De eerste nam niet op, de 2e kondigde zichzelf aan via de telefoonbeantwoorder en de 3e nam op. Marjolein Hemrika, destijds uit Spijkenisse. Ik mocht langs voor 1 consult wat ongeveer 45 minuten zou gaan duren. Ruim 2 uur later (zonder extra te hoeven betalen !!!) stapte ik naar buiten met het gelukzalige gevoel dat ik had gevonden wat ik zocht. Ik was THUIS. Sindsdien ben ik me gaan ontwikkelen met oefenavonden, cursus magnetiseren, cursus Tarot enz enz later gevolgd door o. a. cursussen Engels mediumschap en trance aan het Arthur Findlay College in Stansted (GB) en bij John Jonson; Anoeska Coopman en Rosita Beldaki.

Het is een enorme verrijking in en van mijn leven geweest tot op de dag van vandaag.

6 juni 2022

Maanseconde

Jaren geleden, voordat ik me mediumschap bezig hield, liet ik op een avond de hond uit. Bij het pleintje aangekomen liet ik hem aan de lange lijn doen wat hij wilde toen. Gedachteloos keek ik omhoog en zag ik de maan. En toen in een miljoenste van een seconde, wist ik alles, kon ik alles, was ik alles. Een onbeschrijfelijk gevoel van eenheid en puur “ Zijn ” Het was zo overweldigend dat ik het zeker 20 jaar niet aan iemand heb kunnen vertellen zonder in tranen te raken van ontroering. Voor mijn gevoel heb ik even de spirituele wereld mogen beleven, waar we naar mijn mening vandaan komen voor onze geboorte en naar terugkeren na ons overlijden. Het had ook niet langer moeten duren als die ene flits, want het was zo intens dat als het langer had geduurd mijn menselijk brein het niet had volgehouden. Ik was en ben nog steeds zeer dankbaar voor deze mooie ervaring.

25 mei 2022

Afgrond

Ik had eens een beroerde tijd. Alles zat tegen. De toekomst leek inktzwart en de vermeende uitweg bleek een doodlopende weg te zijn. Ik wist niet meer hoe verder te gaan.

Op een dag kreeg ik een soort van dagdroom, die ging als volgt: Ik liep over een verlaten kaal rotsachtig troosteloos stuk land en dat eindigde nog ook. Alleen eindigde het in een diepe diepe afgrond. Wat te doen? Eenmaal bij de rand aangekomen zag uit uitsteeksel als een soort muurtjes waarover je kon lopen. Terug wilde ik onder geen beding, dus de muurtjes maar op. Dit tegen beter weten in want de muurtjes leidden nergens naar toe. Ik kon uiteindelijk geen kant meer op. Teruggaan was geen optie en uiteindelijk besloot ik van de muurtjes af te stappen, NIET als zelfmoord actie om dood te vallen in het ravijn, maar omdat dat de enige optie was die over bleef. En toen ik van het muurtje stapte bemerkte ik tot mijn grote verbazing dat ik niet viel, maar dat ik VLOOG.

Ik kwam uit de “droom” , pakte een dikke viltstift en schreef op het behang (!!) “ I can fly again “

Vanaf dat moment nam mijn leven een wending en werd het langzaam maar zeker beter.

Dus: hoe uitzichtloos je situatie ook lijkt, er is altijd hoop en er zijn altijd nieuwe kansen.

9 mei 2022

Wandeling

Ik liep vanmorgen in het prachtige weer over een paadje waarlangs bomen staan en blijkbaar ook paarden lopen. 😊

Ik liep op de terugweg afwisselend in de zon of in de schaduw en onderweg kwam ik ook een enorme hoop paardenvijgen tegen.

Ik zag er humor in, in het paadje en de wandeling. Ik vond het net als het leven. Zo loop je in de schaduw en zo zit je diep in de shit, maar plotseling schijnt het zonnetje weer op je. En al die tijd ben je onderweg naar huis.

Voor mij is dat in de spirituele wereld, waar we voor onze geboorte of zo je wil “ incarnatie” verbleven en waar we na onze dood weer naar teruggaan.

1 mei 2022

Mijn eerste kennismaking met de spirituele wereld

De eerste keren dat ik contact had met de spirituele wereld was toen ik kind was. Ik wist niet wat er gebeurde, dat besef kwam pas een paar tientallen jaren later. Als mijn ouders naar bed waren en ik wakker werd voelde ik veelal in de aangrenzende kamer dat er een man en een vrouw aan een tafel zaten en naar mij keken. Doodsbang was ik. Als ik aangaf dat er mensen waren die naar me keken deden mijn ouders, die ik wakker had gemaakt, het licht aan en zeiden “ kijk maar, er is hier niemand ” . Visueel moest ik ze gelijk geven, maar daar hield het dan ook mee op. Ik voelde wat ik voelde en ik was er doodsbang van. Onterecht overigens, maar dat wist ik toen nog niet.

Vele jaren later drong het besef bij mij door dat ik niet bang was van iets wat er niet was, maar dat ik de enige was die bemerkte dat het er wel was. Het stelde mij best wel gerust, ik was niet “ gek “ geweest, maar bleek gewoon gevoeliger dan de anderen.

Heeft u dergelijke ervaringen en wilt u er eens over praten neem dan contact met mij op.