I am    70 x 100 acryl op doek                                              

Weet je het even niet meer?

Soms sta je op een punt in je leven waarop je het even niet meer weet. De weg vooruit is mistig, je hoofd zit vol vragen, en je hart verlangt naar rust en richting. In zulke momenten kan het zijn dat je niet alleen zoekt naar antwoorden, maar ook naar verbinding — met jezelf, met dierbaren, en misschien ook met de spirituele wereld.

Als medium werk ik vanuit die verbinding. Niet met het doel om je leven te voorspellen, maar om inzichten aan te reiken die je kunnen helpen om zelf verder te gaan. Want het contact dat ik mag ervaren met dierbare overledenen, gidsen of energieën, is er niet om je keuzes uit handen te nemen — het is er om je krachtiger te maken.

Wat doet een medium eigenlijk?

Vaak krijg ik de vraag: “Wat gebeurt er tijdens een consult?” Dat is eigenlijk nooit helemaal te voorspellen. Soms komt er een overleden dierbare door met een herkenbare boodschap. Soms gaan we dieper in op een terugkerend thema in je leven. En soms is het vooral de energie die voelbaar is: rust, heling, erkenning. Wat er ook gebeurt, het draait altijd om jou en jouw pad.

Geen toekomstvoorspellingen, wel inzichten

Ik geloof niet in het vastleggen van je toekomst. Je hebt altijd zelf de regie. De spirituele wereld helpt niet om je leven       " even te fixen", maar wel om perspectief te bieden. Vaak gebeurt er iets bijzonders als je weer even contact maakt met de diepere laag in jezelf — die plek waar je wéét wat klopt.

Wat kan een consult jou brengen?

• Helderheid in een verwarrende periode

• Erkenning en troost bij verlies

• Herinnering aan je eigen kracht

• Inzicht in patronen die je mag loslaten

Of je nu nieuwsgierig bent, met verdriet zit, of gewoon behoefte hebt aan verbinding — je bent welkom. Want als je op een kruispunt staat, hoef je het niet alleen te doen.

🌿
Kees Weeda

Overgave aan het niet weten, dat is vertrouwen. Ook in het mediumschap.

uit de nieuwsbrief van Greetje Groothans, waar zij citeert uit het boek "de Fontein" van Els van Steijn. ( Greetje: www.praktijkimpuls.nl) Boek van Els is een aanrader.

“ Overgave aan niet-weten is de toegangspoort naar wat je met je ratio niet kunt waarnemen. Daartoe hoort ook je ziel. De ziel ervaar je door een innerlijk en een stil weten, dat sprankelend van leven is. Het vertaalt zich naar gevoelens en intuïtie, die niet afkomstig zijn uit je ratio. Je trilling, of in andere woorden je energetische frequentie verhogen, betekent dat je meer bewustzijn toelaat. Bewustzijn toelaten doe je door alle vervormende filters en mistlagen van je ego te ontmantelen. Het effect is dat je steeds minder gehecht raakt aan je lichaam en je identiteit. Het gevolg is dat je meer in contact komt met je ziel. Je ziel kun je ook zien als een persoonlijk en individueel stukje bewustzijn. Dat is bewustzijn dat jouw lichaam, jouw gevoelens en jouw gedachten draagt en bezielt. ”

Bewustzijn

Velen vragen zich af : “ waar blijf ik als ik dood ga “
Weinigen vragen zich af : “ waar was ik voordat ik geboren werd “

Ik persoonlijk geloof in het oneindige “ Zijn “ en op onze aardse reis zijn we ons bewust van ons zijn.
Oftewel ons bewustzijn. Met dat bewust - zijn kwam de dualiteit mee. Voor we incarneerden (op de aarde kwamen als mens) kenden we geen goed of kwaad, alles “ was “. Het is die dualiteit, dat bezitten van zowel de goede als de kwade eigenschappen die ons als mens zo in de weg kan zitten. En dan bedoel ik iedereen ( zelfs ik 😊) Het zit in ons allen.

Ik keek gisteravond naar een samenvatting van het Zomerfestival in Rotterdam. Ik vond het mooi. Mannen, vrouwen, kinderen, witte, bruine, dikke, dunne mensen alles en iedereen mocht meedoen, niemand werd uitgesloten. Niemand keek naar een ideaal beeld van een man of een vrouw. Ze dansten en hadden plezier. Vriendschappen werden gesloten, 06 nummers uitgewisseld . Ik vond het mooi en positief, maar als vandaag of morgen iemand voorpiept bij de Appie, blijft dat dan zo? Mezelf nagaand ben ik een vredelievend mens en zal ik echt niemand kwaad doen, maar als iemand mij of een van mijn dierbaren bedreigt dan ben ik er echt van overtuigd dat mijn vredelievendheid zeer snel verdreven is en er een andere kracht in mij naar bovenkomt. Een kracht die ik liever niet wil kennen maar die er wel degelijk is. Het is het grote strijdpunt in ons leven hier op aarde en de enige manier om het te veranderen, al is het maar een beetje, is door onszelf te veranderen. Door het voor te doen. Met vallen en opstaan. Het begint bij de intentie gevolgd door de daad.

( Noot: dit is geen evangelie, geen zeker weten, geen dogma, slechts mijn gevoel )

Stil gebed

leer me te willen wat ik heb

leer me te doen wat ik kan

leer me te zijn wie ik ben

CW

Loslaten

k wil een heel persoonlijk stukje delen in de hoop dat iemand er ergens wat aan heeft en verder kan met zijn of haar leven, zoals ik dat ook kon

Loslaten

Na het overlijden van mijn broer in 2008 kreeg ik fysieke klachten door het verdriet en het gemis. Dat dwong mij tot nadenken en voelen wat en waar ik het beter kon doen voor mijn eigen gezondheid. Ik kwam tot het volgende:

Ik liet mijn broer niet los.

Een standaard kreet maar o zo waarIn alles wat ik voor en na zijn dood deed, schreef, mailde, terug hoorde en las enz enz alles was MET mijn broer. Het was als het gevoel toen we onze ouders met de kist achter lieten op het kerkhof. Het voelde als in de steek laten en de gedachte mijn broer los te laten voelde ook zo, voelde als verraad. Verraad aan mijn broer. Ik liet hem id steek.

Een confronterende beleving. Maar in die beleving lag ook de oplossing. Ik moest verder en mijn broer achter me laten en doorgaan met het leven. Hoewel het zo zeer deed ben ik er wel mee begonnen, nadat ik het volgende aan hem had geschreven:

Lieve lieve Leo

Grote broer van me.

Ik moet verder met mijn leven.

Zaterdag gaan we je as uitstrooien en eten en drinken we op je en dan is het voorbij.

NIET de herinnering aan vele mooie momenten, maar wel tijdens de dagelijkse bezigheden in onze gedachten alsof je er nog was.

Je bent niet meer onder ons.

Wel in ons hart.

Voor altijd mijn broertje, mijn grote broer.

Het ga je goed met datgene wat jij nu doet.

Eens ontmoeten wij elkaar weer.

Voor nu Adieu.

Ik ga verder.

Ik ga weer leven.

Ik kan niet anders.

Ook dit is goed zo.

Amen

Mijn eerste bezoek aan een medium

Maanseconde

Jaren geleden, voordat ik me mediumschap bezig hield, liet ik op een avond de hond uit. Bij het pleintje aangekomen liet ik hem aan de lange lijn doen wat hij wilde toen. Gedachteloos keek ik omhoog en zag ik de maan. En toen in een miljoenste van een seconde, wist ik alles, kon ik alles, was ik alles. Een onbeschrijfelijk gevoel van eenheid en puur “ Zijn ” Het was zo overweldigend dat ik het zeker 20 jaar niet aan iemand heb kunnen vertellen zonder in tranen te raken van ontroering. Voor mijn gevoel heb ik even de spirituele wereld mogen beleven, waar we naar mijn mening vandaan komen voor onze geboorte en naar terugkeren na ons overlijden. Het had ook niet langer moeten duren als die ene flits, want het was zo intens dat als het langer had geduurd mijn menselijk brein het niet had volgehouden. Ik was en ben nog steeds zeer dankbaar voor deze mooie ervaring.

Afgrond

Ik had eens een beroerde tijd. Alles zat tegen. De toekomst leek inktzwart en de vermeende uitweg bleek een doodlopende weg te zijn. Ik wist niet meer hoe verder te gaan.

Op een dag kreeg ik een soort van dagdroom, die ging als volgt: Ik liep over een verlaten kaal rotsachtig troosteloos stuk land en dat eindigde nog ook. Alleen eindigde het in een diepe diepe afgrond. Wat te doen? Eenmaal bij de rand aangekomen zag uit uitsteeksel als een soort muurtjes waarover je kon lopen. Terug wilde ik onder geen beding, dus de muurtjes maar op. Dit tegen beter weten in want de muurtjes leidden nergens naar toe. Ik kon uiteindelijk geen kant meer op. Teruggaan was geen optie en uiteindelijk besloot ik van de muurtjes af te stappen, NIET als zelfmoord actie om dood te vallen in het ravijn, maar omdat dat de enige optie was die over bleef. En toen ik van het muurtje stapte bemerkte ik tot mijn grote verbazing dat ik niet viel, maar dat ik VLOOG.

Ik kwam uit de “droom” , pakte een dikke viltstift en schreef op het behang (!!) “ I can fly again “

Vanaf dat moment nam mijn leven een wending en werd het langzaam maar zeker beter.

Dus: hoe uitzichtloos je situatie ook lijkt, er is altijd hoop en er zijn altijd nieuwe kansen.

Wandeling

Ik liep vanmorgen in het prachtige weer over een paadje waarlangs bomen staan en blijkbaar ook paarden lopen. 😊

Ik liep op de terugweg afwisselend in de zon of in de schaduw en onderweg kwam ik ook een enorme hoop paardenvijgen tegen.

Ik zag er humor in, in het paadje en de wandeling. Ik vond het net als het leven. Zo loop je in de schaduw en zo zit je diep in de shit, maar plotseling schijnt het zonnetje weer op je. En al die tijd ben je onderweg naar huis.

Voor mij is dat in de spirituele wereld, waar we voor onze geboorte of zo je wil “ incarnatie” verbleven en waar we na onze dood weer naar teruggaan.